Sopwith 1 1/2 Strutter

Produkcję tego samolotu rozpoczęto w roku 1916 w Anglii i Francji. Łącznie powstało ok. 6000 sztuk tego modelu. Założeniem konstruktorów była budowa myśliwca eskortowego na zamówienie marynarki wojennej, jednak głównie wykorzystywany był on jako samolot zwiadowczy i lekki bombowiec. Jego nazwa pochodzi od układu statyczno - wytrzymałościowego komory płatów, gdzie zastosowano jedną parę stojaków oraz ich połówki (para zastrzałów - "Strutter"- pręty pochylone, przenoszące siły od dźwigarów górnego płata do kadłuba).

Polskie lotnictwo posiadało trzy samoloty typu Sopwith 1 1/2 Strutter zdobyte w czasie wojny polsko - bolszewickiej. W dniu 7 lipca 1919 na polskim lądowisku w Nowych Święcianach wylądował Nieuport 24 bis pilotowany przez Juliusza Gilewicza, Polaka dezertera z armii bolszewickiej (w której był dowódcą 3 Artyleryjskiego Aviatoryada), wraz z którym przyleciał też Sopwith 1 1/2 z francuskim pilotem ppor. Georgesem Richonierem i rosyjskim obserwatorem por. Pawłem Batowem. Pozyskany Sopwith o numerze A8744 produkcji angielskiej, wyposażony był w silnik Le Rhone 120 KM nr 9233. Został on przydzielony do 1 Eskadry Lotniczej w Wilnie i tam też został oblatany. W późniejszym okresie nie został jednak użyty bojowo, gdyż Eskadra ta znajdowała się jedynie w rezerwie szefa lotnictwa. 25 sierpnia 1919 maszyna została wysłana do Warszawy, gdzie używał jej płk Zaleski, jako samolotu osobistego.

Na przełomie lutego i marca 1920 r. zawalił się hangar na lotnisku Mokotowskim uszkadzając Strutter'a. Szefostwo lotnictwa poleciło wówczas jego remont i odesłanie na front. Samolot trafił do 18 Eskadry Wywiadowczej w Mołodecznie, gdzie z nieznanych bliżej przyczyn samolot zewidencjonowano jako Sopwith 4C.6078NA. Nadal posiadał jednak oryginalny silnik Le Rhone nr 9233. 13 lipca 1920 r. wracając z udanego rozpoznania samolot doznał awarii napędu lotek i rozbił się na linii frontu. Znajdująca się pod ostrzałem załoga samolotu (sierż. S. Śledziejewski i ppor. obs. M. Sioda) wyjęła z niego silnik, a wrak płatowca spaliła. Następny "Strutter" został zdobyty na froncie litewsko - białoruskim przez 19 Eskadrę Myśliwską w dniu 26 czerwca 1920 r. Prawdopodobnie wylądował on przymusowo w okolicy postoju wspomnianej jednostki. Wykorzystywano go głównie do lotów łącznikowych. 16 lipca 1920 r. samolot ten zaraz po starcie uległ katastrofie, w której zginął na miejscu pilot pchor. Kazimierz Szindler, a pasażer ppor. Artur Skokowski został ciężko ranny. Trzeci egzemplarz tego modelu zdobyto w dniu 12 września 1920 r., gdy pilot 8 Eskadry Wywiadowczej pchor. Aleksander Choiński, wspierając akcję piechoty w Kowlu na Albatrosie CX, wylądował na tamtejszym lotnisku. Znajdowały się tam trzy samoloty, w tym jeden Strutter 1 1/2 produkcji francuskiej, oznaczony numerem 2326. Zdobyte trzy maszyny trafiły do II RPL.

Konstrukcja:

Samolot wywiadowczy konstrukcji drewnianej, dwupłatowy, dwuosobowy z kabinami odkrytymi i stałym podwoziem.

Silnik

Clerget, gwiazdowy o mocy 130 KM, lub Le Rhone 120 KM .

Uzbrojenie

1 - 3 k. m., bomby - 26 kg lub 114 kg.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- rozpiętość skrzydeł - 10,21 m
- długość - 7,70 m
- wysokość - 3,12 m
- powierzchnia nośna - 32,50 m²
Masa:
- masa własna - 595 kg
- użytkowa - 467 kg
- całkowita - 1062 kg
Osiągi:
- prędkość - Vmax = 164 km/h
- czas wznoszenia na wysokość 1800 m - 7 min
- zasięg - 400 km
- pułap - 3962 m
- czas lotu - 4 h

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego