Obydwa modele powstały w rosyjskich zakładach lotniczych w Odessie, których właścicielem i głównym konstruktorem był Artur Antonowicz Anatra. Model Decan (DC), którego konstruktorem był francuz E. Decan produkowany był od roku 1915, a Anasal (DS jako wersja rozwojowa poprzednika) do produkcji wszedł w roku następnym. Samoloty te były wykorzystywane w lotnictwie rosyjskim jako rozpoznawcze i lekkie bombowe. Ogólnie powstało bardzo niewiele egzemplarzy opisywanych płatowców, prawdopodobnie 60 - 70 sztuk.
Trzy samoloty typu DC należały do Polskiego Oddziału Awiacyjnego sformowanego w październiku 1917 r. w Odessie. Maszyny te w stanie niezmontowanym znajdowały się na lotnisku fabrycznym zakładów Anatra. Nigdy nie zostały użyte i składowane były w hangarze do połowy kwietnia 1918 r., kiedy to zostały zarekwirowane przez Austriaków. Samolotów typu Anasal było w sumie cztery. Jeden płatowiec został oddany w marcu 1918 r. do I Polskiego Oddziału Awiacyjnego, a dwa kolejne w rok później trafiły do Polskiego Oddziału Awiacyjnego z 4 Dywizji Strzelców gen. Żeligowskiego. W dniu 30.03.1919 r. w Odessie, na samolocie typu Anatra Anasal śmierć ponieśli chor. pilot Eustachy Wołłowicz oraz chor. pil. Stanisław Kostecki z 1 EL dywizji gen. Żeligowskiego. Podczas lotu ćwiczebnego, na niewielkiej wysokości ich maszyna wpadła w korkociąg i runęła na ziemię. Przy uderzeniu o ziemię nastąpiła eksplozja benzyny i wybuchł pożar, który objął cały samolot. Chorążowie Wołłowicz i Kostecki zostali z honorami pochowani w Odessie oraz pośmiertnie odznaczeni Polową Odznaką Pilota. Czwarty i ostatni samolot (nr 815) został zdobyty dnia 19 kwietnia 1919 r. na stacji kolejowej w Wilnie. Samolot nr 815 przydzielony został do 1 EW i pod jej godłem (czerwony diabeł) brał udział w działaniach na Froncie Litewsko Białoruskim do lipca 1919 r. Na maszynie tej latali m.in. ppor. pil. Stanisław Pawluć oraz sierż. pil. Aleksander Choiński.
Samolot rozpoznawczo - bombowy, jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej z kabinami odkrytymi i podwoziem stałym.
Anatra DC miał motor Clerget o mocy 110 KM (81 kW), a Anatra AS - Salmson 9U o mocy 150 KM (110 kW). Oba rodzaje silników były w układzie gwiazdy i chłodzone wodą. Chłodnica skrzynkowa w stylu niemieckim umieszczona była pod krawędzią natarcia płata górnego (pod baldachimem).
Konstrukcja drewniana, a poszycie płócienne. Skrzydła miały skos 4o30'. Lotki osadzone były tylko na płacie górnym.
Konstrukcji kratownicowej, o przekroju prostokątnym, zaokrąglony nieznacznie na grzbiecie. Pokryty był sklejką i blaszanymi osłonami silnika od "nosa" do kokpitu pilota. Wewnątrz kadłuba umieszczony był zbiornik paliwa podzielony na 3 części zabezpieczone zaworami Jabłońskiego. Podwozie klasyczne, golenie wykonane z rur stalowych, o przekroju kroplowym.
DC wyposażony był tylko w k. m. obserwatora, Lewis Russion, kal. 7,62 mm. W samolocie AS montowano czasem dodatkowo k. m. pilota, Vickers z synchronizatorem Decan. Dopuszczalny ładunek bombowy, do około 50 kg.
Anatra |
Jednostka miary. |
Decan (DC) |
Anasal (AS) |
Wymiary: |
|||
Rozpiętość |
m |
11,50 |
11,42 - 12,37 |
Długość |
m |
7,70 |
7,95 - 8,10 |
Wysokość |
m |
--- |
3,19 |
Powierzchnia
nośna |
m2 |
35,00 |
35,00 - 37,10 |
Masy: |
|||
Własna |
kg |
530 |
814 |
Użytkowa |
kg |
350 |
350 |
Całkowita |
kg |
880 |
1164 |
Osiągi: |
|||
Prędkość
max |
km/h |
135 |
144 |
Wznoszenie |
m/s |
--- |
2,5 |
Pułap |
m |
4000 |
4300 |
Zasięg |
km |
--- |
450 |
Czas lotu |
h |
Około 4 |
3,5 |
Bączkowski W., Samoloty bombowe pierwszej wojny światowej, Warszawa 1986.
Chołoniewski K., Bączkowski W., Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918 – 1939, T. 2, Warszawa 1987.
Jankiewicz Z., Malejko J., Samoloty i śmigłowce wojskowe – A, Encyklopedia Lotnictwa Wojskowego, t. 2, Warszawa 1993.
Morgała A., Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924, Warszawa 1997.
Pawlak J., Polskie eskadry w latach 1918 – 1939, Warszawa 1989.
Pilecki Sz., Domański J., Samoloty bojowe 1910 – 1967, Warszawa 1969.
Tarkowski K. A., Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją sowiecką 1919 – 1920, Warszawa 1991.
Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa, pod red. M. Romeyko, Warszawa 1933 Inne źródła podają, że do armii niemieckiej został powołany w 1917 r.
LiOPGP, nr 5, 1937 r.
Fotografie:
http://wp.scn.ru
http://gaza-aircraft.blogspot.com
http://wio.ru/ww1a/anatra.htm
http://www.airwar.ru/enc/other1/anasal.html
Wszelkie materiały tekstowe umieszczone w serwisie bequickorbedead.com stanowią własność intelektualną i są prawnie chronione prawem autorskim oraz innymi przepisami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej. Natomiast materiały i fotografie nadesłane przez Czytelników pozostają ich własnością, a Właściciele serwisu nie przypisują sobie do nich praw autorskich.
Informujmy, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), kopiowanie, modyfikowanie, powielanie i wykorzystywanie zawartych na stronie bequickorbedead.com materiałów tekstowych (w tym umieszczanie na innych stronach internetowych), zarówno w całości jak i we fragmentach, wymaga pisemnej zgody twórców witryny.