Weber Jerzy Antoni kpt. pil.

Urodzony 28.02.1894 r. w Saratowie w Rosji, syn Karola i Dominiki. Po uzyskaniu matury w Harbinie (Mandżuria) podjął studia na politechnice Petersburskiej, gdzie uczył się w latach 1911–1914. W kwietniu 1915 r. otrzymał powołanie do służby w wojsku carskim. Początkowo skierowany został do 1 kompanii automobilowej, a od lipca tegoż roku do formacji lotniczych. W okresie od maja 1916 r. do lutego roku następnego uczęszczał do Szkoły Pilotów Marynarki Bałtyckiej, później został instruktorem pilotażu w Morskiej Szkole Lotniczej w Petersburgu. Do maja 1918 r. służył w dywizjonie niszczycielskim w Krasnym Siole.

Jeszcze w maju 1918 r. wstąpił do Armii gen Hallera we Francji. Ukończył kurs oficerów artylerii, następnie Szkołę Pilotów w Pau i Avord i przydzielony został do 581 eskadry. Tuż przed wyjazdem do Polski został awansowany przez gen. Hallera do stopnia kapitana. Po powrocie do kraju w czerwcu 1919 r. przydzielony został do 7 EM, w składzie której walczył na froncie. Dekretem Naczelnego Wodza L. 2151 z dnia 20.05.1920 r. został warunkowo zatwierdzony w stopniu porucznika wojsk lotniczych i otrzymał przydział służbowy do 7 EL. Dekretem L. 2567 z 19.01.1921 r. został zatwierdzony w stopniu porucznika (z dniem 1.04.1920 r.). W dniu 13.10.1921 r. został zdemobilizowany otrzymując jednocześnie przydział mobilizacyjny do 2 PL(?). Był następcą mjra Faunt Le Roy'a na stanowisku dowódcy 7 EM (już w ramach 1 PL w Warszawie). Następnie został przeniesiony do rezerwy (2 PL).

W trakcie walk kpt. Weber odznaczył się szczególnie atakując wroga pod Białą Cerkwią, Kijowem, Tumaniem, Taraszczą oraz Kolnoje. W dniu 7.05.1920 r. podczas ostrzału kawalerii bolszewickiej w okolicy wsi Ostryjki jego samolot został trafiony kulą przeciwnika. Pilot musiał awaryjnie lądować tuż za linią wroga. Podczas manewru doznał silnych potłuczeń, został opatrzony przez lekarza z 26 PP. Zdał relację z odbytego lotu i zawiadomił swoją eskadrę o położeniu jego samolotu. Pomimo licznych urazów nie poddał się hospitalizacji i pozostał przy swojej jednostce. Od 2.06.1920 r. pomimo nie zaleczonych do końca śladów po wypadku, powrócił do latania. Ponownie zadawał wielkie straty Sowietom pod Koziatynem, Berdyczowem i Żytomierzem, ponadto dostarczał zawsze cenne informacje wywiadowcze. W dniu 3.08.1920 r. doznał kolejnych obrażeń podczas niefortunnego lądowania Oeffagiem D III na lotnisku w Uściługu. Urazy głowy i ramienia były na tyle poważne, że został czasowo odsunięty od wykonywania obowiązków w eskadrze. Do czynnej służby powrócił 9.08.1920 r. W trakcie obrony Lwowa przed oddziałami Budionnego wykonywał po klika lotów szturmowych dziennie wspierając działania VI Armii. Pilot Jerzy Weber z uwagi na skład personalny 7 EM był również tłumaczem.

Za okres walk z Sowietami kpt. pil. Jerzy Weber odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3231, Krzyżem Walecznych oraz Polową Odznaką Pilota nr 86.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego